Opis problemu

Schorzenie polega na zapaleniu pochewki ścięgna zginacza palca ręki. Tkanka, otaczająca ścięgna zginające palce, ulega znacznemu zgrubieniu, co uniemożliwia swobodne przesuwanie się ścięgien. Objawia się to  niemożnością swobodnego  wyprostowania palca. Początkowo dolegliwość występuje po okresie  odpoczynku, najczęściej rano, a wraz z rozwojem choroby,  po każdym jego zgięciu. Występuje również obrzęk u podstawy palców. Palec prostujemy „na siłę” z towarzyszącym bólem i charakterystycznym trzaskiem.

Opis zabiegu

Operację wykonuje się w polu niedokrwionym uzyskanym przez założenie opaski uciskowej na ramię. Zabieg polega na chirurgicznym przecięciu lub usunięciu zmienionej zapalnie pochewki ścięgna zginacza palca i spowodowaniu swobodnego ruchu ścięgna zginacza palca.

Zabieg wykonujemy z krótkiego cięcia skórnego w bruździe zgięciowej nad zmianą. W trakcie operacji może zaistnieć konieczność rozszerzenia zakresu zabiegu i wykonania szerokiego dostępu skórnego dla lepszego uwidocznienia ścięgna. Rana jest zaszywana i zabezpieczana opatrunkiem z waty i bandażu elastycznego. Może wystąpić potrzeba drenowania rany pooperacyjnej.

Wykonanie operacji nie gwarantuje ustąpienia dotychczasowych dolegliwości. Ostateczny efekt leczenia jest ściśle powiązany z przestrzeganiem zaleceń lekarskich i wykonaniem pełnego cyklu zabiegów rehabilitacyjnych indywidualnie dostosowanych dla każdego pacjenta.

Po operacji

• Rękę przez kilka dni można nosić na temblaku - zmniejszy to obrzęk dłoni i ból.
• Leżąc należy układać rękę na poduszce.
• Przez kilka dni możliwe jest odczuwanie bólu dłoni i drętwienie palców – zalecane są leki przeciwbólowe – zgodnie z posiadaną informacją o dawce leku i sposobie jego przyjmowania.
• Po operacji powinien ustąpić ból nocny dłoni.
• W pierwszej dobie po operacji występuje lekkie przekrwienie opatrunku.
• Zmiana opatrunku następuje w pierwszej lub drugiej dobie po operacji – termin ustala lekarz operujący.
• Na drugi dzień po operacji należy rozpocząć ćwiczenia operowanego palca, na tyle, na ile pozwala opatrunek. Zapobiega to sztywności palców oraz powstawaniu obrzęku dłoni.
• Należy również ćwiczyć łokieć i bark.
• Szwy zdejmowane są w 10 dobie po operacji. Do tego momentu należy starać się nie opuszczać dłoni w dzień i w nocy.
• Należy oszczędzać operowaną rękę przez 6 tyg. (nie wykonywać prac wymagających siłowego chwytu ręki).

Działania uboczne i powikłania

Przeprowadzenie każdej interwencji lekarskiej może wiązać się z wystąpieniem skutków ubocznych oraz działań niepożądanych.

Po zabiegu może dojść do wzrostu temperatury ciała. Do podwyższenia temperatury i zaczerwienienia skóry okolicy operowanej oraz rozejścia się rany, co przedłuża okres gojenia.

Najczęściej spotykanym powikłaniem jest obrzęk operowanej ręki i ból w miejscu rany pooperacyjnej. Kolejną, pod względem częstotliwości występowania, dolegliwością jest obrzęk całej  kończyny, związany z zastojem w krążeniu żylnym oraz limfatycznym. Może to prowadzić do wystąpienia zapalenia żył z ich zakrzepicą, co wymaga wielotygodniowego leczenia i ogranicza efektywność rehabilitacji. Niekiedy dochodzi do wytworzenia grubej blizny pooperacyjnej i mogą się pojawiać w tej okolicy dolegliwości bólowe i zaburzenia czucia. Do bardzo rzadkich powikłań należy uszkodzenie naczyń lub nerwów operowanej ręki oraz zakażenie rany pooperacyjnej.

Ryzyko wystąpienia powikłań wielokrotnie wzrasta w przypadku pacjentów wyniszczonych lub otyłych.

Leczenie alternatywne

• farmakoterapia: leki poprawiające funkcjonowanie nerwów, leki przeciwbólowe i przeciwzapalne podawane w formie ogólnej (tabletki, czopki, iniekcje domięśniowe) lub miejscowo w postaci maści i żelów oraz iniekcji miejscowych;
• fizykoterapia – jonoforeza.
• rehabilitacja – kinezyterapia, fizykoterapia przeciwbólowa i przeciwzapalna.
• elektrostymulacja uszkodzonego nerwu.